۲ فاکتور مهم سبک زندگی که بر آلزایمر اثرگذارند

یک مطالعه جدید، ارتباط بین عادت نشستن طولانی‌مدت و افزایش خطر زوال شناختی و کاهش حجم مغز مرتبط با بیماری آلزایمر را نشان می‌دهد.

به گزارش روابط عمومی صندوق بازنشستگی فولاد به نقل از ایسنا، متخصصان تاکید می‌کنند حتی ورزش روزانه نیز به‌ویژه در افرادی که به لحاظ ژنتیکی مستعد ابتلا به آلزایمر هستند، نمی‌تواند تاثیر منفیِ نشستن‌های طولانی‌مدت را جبران کند.

مطالعاتی که یک دهه پیش منتشر شد، نشان داد نشستن در عصر جدید، مانند سیگار کشیدن است. به عبارت دیگر سبک زندگی بی‌تحرک و نشستن طولانی‌مدت مانند سیگار کشیدن یک عامل خطر برای بیماری‌هاست و می‌تواند آثار منفی بر سلامتی داشته باشد. حالا یک مطالعه جدید در مرکز پزشکی دانشگاه وندربیلت و دانشگاه پیتسبورگ نشان می‌دهد گذراندن زمان طولانی در حالت نشسته، حتی در افرادی که به طور منظم ورزش می‌کنند، می‌تواند خطر زوال شناختی و کاهش حجم مغز مرتبط با بیماری آلزایمر را به میزان قابل‌توجهی افزایش دهد.

• نتایج این مطالعه که در مجله انجمن آلزایمر، «آلزایمر و زوال عقل» (Alzheimer’s & Dementia: The Journal of the Alzheimer’s Association) منتشر شد، آثار عادت نشستن در بزرگسالان مسن و ارتباط آن را با تخریب سلول‌های عصبی بررسی می‌کند.

در این پژوهش که دکتر «ماریسا گوگنیت»، استادیار مغز و اعصاب دانشگاه پیتسبورگ، انجام آن را برعهده داشت، ۴۰۴ فرد بزرگسال ۵۰ سال و بالاتر شرکت داشتند. شرکت‌کنندگان برای یک هفته دستگاه‌های ردیاب فعالیت را به‌همراه داشتند تا از زمان نشستن یا دراز کشیدن آن‌ها داده‌های دقیقی ارائه دهد. سپس این عادت نشستن را با نتایج آزمون‌های شناختی و اسکن‌های مغزی آن‌ها در طول یک دوره هفت‌ساله تحلیل کردند.

نتایج واضح بود: افرادی که بیشتر نشسته بودند، زوال شناختی بیشتری را تجربه کردند و در حجم نواحی حیاتی مغز آن‌ها برای حافظه و پیشرفت آلزایمر کاهش قابل‌توجهی مشاهده شد. این آثار بدون توجه به روال‌های ورزشی شرکت‌کنندگان مشاهده شد.

این مطالعه نشان داد افرادی که ژن «ای‌پی‌اوئی‌ــ‌ئی۴»‌ (APOE-e۴) - یک نشانگر ژنتیکی شناخته‌شده برای بیماری آلزایمر) را دارند به‌ویژه در معرض آثار منفی عادت نشستن قرار دارند. این بررسی نشان می‌دهد تغییرات سبک زندگی برای افرادی که از نظر ژنتیکی بیشتر در خطرند، حیاتی‌تر است.

دکتر گوگنیت دراین‌باره گفت: کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر فقط با یک بار ورزش کردن در روز حاصل نمی‌شود. بلکه کاهش زمانی که صرف نشستن می‌شود، احتمال ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش می‌دهد.

• سالمندان کنجکاو کمتر در معرض ابتلا به آلزایمرند
  به گفته متخصصان، بیش از شش میلیون آمریکایی به زوال عقل مبتلا هستند که بر حافظه، زبان و مهارت‌های حل مسئله آنان تاثیر می‌گذارند. تحقیقات نشان داده‌اند چندین تغییر در سبک زندگی از جمله رژیم غذایی سالم، ورزش، تعامل اجتماعی، مدیریت فشار خون و خواب کافی می‌توانند خطر زوال عقل را کاهش دهند. اکنون مطالعه‌ای جدید اضافه می‌کند که یک ذهن کنجکاو و علاقه‌مند به یادگیری، کاوش و جستجو در مورد مسائل جدید هم می‌تواند به کاهش زوال عقل کمک کند.

«آلن کاستل»، روانشناس دانشگاه یوسی‌ال‌ای و نویسنده ارشد این مطالعه و همکارانش می‌خواستند تاثیر سن را بر دو نوع کنجکاوی بررسی کنند؛ کنجکاوی به‌عنوان یک ویژگی شخصیتی و کنجکاوی موقعیتی.

منظور از کنجکاوی موقعیتی تمایل لحظه‌ای برای یادگیری چیزی جدید است در زمانی که موضوعی توجه شما را جلب می‌کند، بروز می‌کند. در حالی که کنجکاوی به‌عنوان ویژگی شخصیتی اشتیاق همیشگی و دیرینه برای یادگیری و امتحان کردن تجربیات جدید است.

به گزارش ایندیپندنت، نویسندگان مطالعه از ۱۲۰۰ بزرگسال بین ۲۰ تا ۸۴ سال با میانگین سنی ۴۴ سال خواستند تا برای ارزیابی کنجکاوی خود، یک پرسشنامه آنلاین را تکمیل کنند. از هر داوطلب ۶۳ سوال علمی و عمومی پرسیده و برای هر پاسخ، ۲۰ ثانیه وقت داده شد.

شرکت‌کنندگان در مطالعه نه‌تنها به این سوالات پاسخ دادند، بلکه میزان علاقه و اشتیاق خود را برای دانستن پاسخ صحیح نیز ارزیابی کردند. همچنین میزان اعتمادشان را به اینکه آیا پاسخ درستی داده‌اند، بیان کردند. این ارزیابی‌ها به پژوهشگران کمک کرد بتوانند ارتباط میان سطح کنجکاوی و اعتماد به نفس افراد در پاسخ‌دهی به سوالات را هم ارزیابی کنند.

متخصصان متوجه شدند اشتیاق افراد برای آموختن دانسته‌های جدید که معیاری برای ارزیابی کنجکاوی موقعیتی است، در اوایل بزرگسالی، کاهش و پس از میانه بزرگسالی، افزایش می‌یابد و تا دوران پیری همچنان بالا می‌رود.

مطالعه توضیح داد که بزرگسالان جوان دانش، مهارت‌ها و فرصت‌هایی را که برای موفقیت در مدرسه، کار و خانه نیاز دارند، به دست می‌آورند. دوران میانسالی عموما به پرداخت وام مسکن و بزرگ کردن فرزندان می‌گذرد، زمانی که بسیاری از افراد گزارش می‌دهند که کمتر خوشحالند، اما وقتی فرزندان خانه را ترک می‌کنند و آن‌ها بازنشسته می‌شوند، می‌توانند به علایق خاص خود بپردازند و کنجکاوی موقعیتی آن‌ها افزایش می‌یابد.

کاستل می‌گوید این نتایج با برخی تحقیقات او در خصوص «نظریه انتخاب‌گری» منطبق است؛ «به این معنی که وقتی پیرتر می‌شویم، نمی‌خواهیم یادگیری را متوقف کنیم، فقط چیزی را که می‌خواهیم یاد بگیریم، خودمان انتخاب می‌کنیم.»

او همچنین اشاره کرد کسانی که کنجکاوی موقعیتی بیشتری داشتند، کنجکاوی شخصیتی آن‌ها نیز بیشتر بود و بالعکس.

این یافته‌ها در مجله پلوس‌وان (PLOS One) منتشر شده‌اند.

تحقیقات دیگر هم نشان داده‌اند که فعالیت‌های چالش‌برانگیز برای مغز مانند معماها و بازی‌های فکری ممکن است با کمک به حفظ عملکرد شناختی، خطر زوال عقل را کاهش دهند. کاستل می‌گوید: بسیاری از افراد مسن که با آن‌ها صحبت می‌کنم، معتقدند حفظ کنجکاوی در طول زندگی می‌تواند مفید باشد. این با برخی تحقیقات که نشان می‌دهد افرادی که مراحل ابتدایی زوال عقل را دارند ممکن است به چیزهایی که قبلا از آن‌ها لذت می‌بردند، بی‌علاقه شوند، همخوانی دارد.

انتهای پیام